Do fanów literatury o zabarwieniu biograficznym nie należę, meczę się nieprzeciętnie setkami stron pełnych bełkotu intelektualno - towarzysko - społecznego.. Jednak "Dzienniki" W. Gombrowicza urzekły mnie pod każdym względem i choć sformułowanie to na pewno cechuje jakaś dziecinna naiwnośc - ach jak cudownie! ;) Przede wszystkim rozbraja mnie ich uniwersalizm - gdy Gombro pisał o Polakach w latach 50-tych XX wieku - myślę sobie, że praktycznie się nie zmieniliśmy. Katolicyzm, literatura, sztuka, ludzie - Gombro pisał o tym wszystkim w niezwykły sposób, ze specyficznym humorem, który do dziś wzbudza kontrowersje, ze specyficznym dystansem. Dzienniki są jednak przede wszystkim wspaniałym komentarzem do dzieł pisarza.
Dlaczego Gombrowicz? Ostatnio powrócił "na usta" wszystkich w wyniku domniemanego zniknięcia z kanonu lektur szkolnych (ja nic nie znalazlam, może ktoś pomoże? :) ). Tak sobie myślę, że jedna lektura "Trans-Atlantyku" być może więcej jest warta dla rozwijającego się młodego umysłu, niż cała półka nieszczęsnego, biednego H. Sienkiewicza ;) Opinie ?